a cura di Costis Papazak
in collaborazione con Exitirion
traduzioni di Maria Allo
I
Quando ti parlano di cancro ai polmoni
metastasi al fegato o al pancreas
hai esattamente il tempo che ti serve
per capire che
non tornerai ad Andros
non sentirai mai più Fotis Polymeri.
Non ti rifiuterai mai più di essere gettato via
come le forcine di tua nonna.
Con questa batosta dolce sulle labbra
chiudi gli occhi pieni di odio
per l’attaccamento alla tua casa, alla musica
e con la tua storia personale unicamente
di polmoni, fegati e pancreas.
da Babylon (Edizioni amici, 2013)
I
Όταν σου λένε καρκίνος στον πνεύμονα
μεταστάσεις στο ήπαρ και το πάγκρεας
έχεις ακριβώς το χρόνο που χρειάζεσαι
για να διαπιστώσεις ότι
δε θα ξαναπάς στην Άνδρο
δε θα ξανακούσεις Φώτη Πολυμέρη
δε θα αρνηθείς ξανά να πεταχθούν
οι φουρκέτες της γιαγιάς σου.
Με την ολόδροση αυτή εγλυκάδα στα χείλη
κλείνεις τα μάτια σου γεμάτος μίσος
για την εξάρτηση του οίκου σου, της μουσικής σου
της μοναδικής προσωπικής σου ιστορίας
από πνεύμονες, ήπατα και παγκρέατα.
Βαβυλώνα (Εκδόσεις των φίλων, 2013)
II
Se ci pensi
una coppia che non vuole lasciarsi
non si rompe.
Quale distanza, quale condizione, quale tomba
può battere l’amore.
A meno che non sia l’amore di uno.
L’altro se ne va.
Solo uno dei due è rimasto indietro.
con una sensazione più forte
di distanze, condizioni e tombe.
da Babylon (Edizioni amici, 2013)
II
Αν το καλοσκεφτείς
ένα ζευγάρι που δε θέλει να χωρίσει
δε χωρίζει.
Ποια απόσταση, ποια συνθήκη, ποιος τάφος
μπορεί να νικήσει τον έρωτα.
Εκτός αν είναι ο έρωτας του ενός.
Ο άλλος φεύγει
κι ο ένας μένει πίσω
μ’ ένα συναίσθημα ισχυρότερο
από αποστάσεις, συνθήκες και τάφους.
Βαβυλώνα ( Εκδόσεις των φίλων, 2013)
La camicia del serpente
Ti afferro per fare l’amore con te
dando una sberla ai tuoi magnifici glutei.
Ti maledico penetrandoti
con furia sadica.
Non m’importa se soffri.
Gemo alla tua sottomissione.
Ti eiaculo sul viso
ordinandoti di inginocchiarti
ancora più giù.
Voglio che tu sia appiattita
ti appiattisci.
Sudo sensi di colpa.
Ti abbraccio teneramente mentre
ti tocco.
Si accende un abbraccio di candele.
Sussurro il mio amore, la luce
Il mio respiro, il mio respiro, la mia anima, io entro
entro lentamente dentro di te e bacio
la bocca stoffa vellutata di Madonna.
Voglio che tu decolli.
Tu decolli.
Non so chi io sia:
se abbia una madre o sia orfano.
se abbia un padre o sia Dio.
da Bruxist (Edizione Privata, 2011)
ΤΟ ΠΟΥΚΑΜΙΣΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ
Σ’ αρπάζω να σου κάνω έρωτα
σκαμπιλίζοντας τους θεσπέσιους γλουτούς σου.
Σε βρίζω μπαίνοντας μέσα σου
μ’ ορμή σαδιστή.
Αδιαφορώ αν πονάς.
Βογγώ με την υποταγή σου.
Εκσπερματώνω στο πρόσωπό σου
προστάζοντάς σε να γονατίσεις
ακόμη βαθύτερα.
Θέλω να ισοπεδωθείς.
Ισοπεδώνεσαι.
Ιδρώνω ενοχές.
Σε κρατώ τρυφερά, μόλις
που σε αγγίζω.
Ανάβω μια αγκαλιά κεριά.
Σου ψιθυρίζω αγάπη μου, φως
μου, ανάσα μου, ψυχή μου, μπαίνω
μέσα σου αργά και σου φιλώ
το στόμα βελούδινο ρούχο Παναγιάς.
Θέλω να απογειωθείς.
Απογειώνεσαι.
Δεν ξέρω ποιος είμαι:
αν έχω μάνα ή είμαι ορφανός
αν έχω πατέρα ή είμαι Θεός.
Βρουξιστής (Ιδιωτική Έκδοση, 2011)
Luisa Maria Andromaca
Da questa mattina registro antibiotici.
Nella cartella degli antibiotici
Il mio occhio cade
sui nomi di voi donne
Luisa, Maria, Andromaca
67 anni, 72 anni, 89 anni
Non sto registrando meccanicamente.
Penso a voi ragazze adolescenti
in giardini vibranti
inseparabili dai profumi
dei fiori.
Siete state belle.
siete state madri
avete vissuto l’apoteosi
della bellezza con orgoglio
come ogni donna.
Louisa, Maria, Andromaca
tremanti le mie dita
scivolano in lacrime
io scrivo in modo incomprensibile.
Non c’è bisogno che prescriva un farmaco
in grado di cancellare questi dati.
Non riesco a trovarlo.
Da stamattina registro antibiotici.
Nelle cartelle cliniche
e sono inconsolabile.
così indistruttibile che i nomi brillano
sulla lista che ci contiene tutti.
da Bruxist (Edizione Privata, 2011)
ΛΟΥΪΖΑ ΜΑΡΙΑ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ
Απ’ το πρωί καταχωρώ αντιβιογράμματα
στο αρχείο των αντιβιογραμμάτων
κι όλο το μάτι μου πέφτει
πάνω σε γυναικεία ονόματα.
Λουΐζα, Μαρία, Ανδρομάχη
ετών 67, ετών 72, ετών 89
δε σας καταχωρώ μηχανικά.
Σας συλλογίζομαι έφηβες
μέσα σε σφύζοντες κήπους
αξεχώριστες απ’ τα αρώματα
των λουλουδιών.
Ήσασταν όμορφες
γίνατε μάνες
περπατήσατε την αποθέωση
του κάλλους και της περηφάνιας
όπως κάθε γυναίκα.
Λουΐζα, Μαρία, Ανδρομάχη
τρέμουν τα δάχτυλά μου
γλιστρούν μέσα σε δάκρυα
πληκτρολογώ ασυναρτησίες.
Φάρμακο ικανό
δεν έχω να σας δώσω
τρόπο να σβήσω αυτά τα δεδομένα
δεν μπορώ να βρω.
Απ’ το πρωί καταχωρώ αντιβιογράμματα
στο αρχείο των αντιβιογραμμάτων
κι είμαι απαρηγόρητος
έτσι άφθαρτα που φέγγουν τα ονόματα
στη λίστα που μας περιέχει όλους.
Βρουξιστής (Ιδιωτική Έκδοση, 2011)
Coronogrammi
L’estate sarà una corona.
Un giorno d’autunno
riuniremo i fumatori nei caffè;
Ci guarderemo bene.
E poi usciremo sotto la pioggia.
per proteggere
le sigarette che ci hanno acceso
l’amore.
E mentre diventiamo
come le bruciature dei nostri seni
capiremo finalmente
del mondo senza fumo tutto
che la nostra passione muschiata
ci incenerisce.
Silenzio autosufficiente (Endymion, 2009)
ΚΟΡΩΝΑΓΡΑΜΜΑΤΑ
Το Καλοκαίρι θα περάσει κορώνα γράμματα.
Μια μέρα του Φθινοπώρου
θα μαζευτούμε οι καπνιστές στα καφενεία˙
θα κοιταχτούμε καλά
κι ύστερα θα βγούμε στη βροχή
να προστατεύσουμε
τα τσιγάρα που μας άναψαν
οι έρωτες.
Κι όπως θα γίνουμε ένα
με τις καύτρες του στήθους μας
θα καταλάβουν επιτέλους
του κόσμου όλου οι άκαπνοι
ποιο πάθος μας μοσχοβροντά
ποιο μας αποτεφρώνει.
Αυτάρεσκη Σιωπή (Ενδυμίων, 2009)
Dimitrios Mouzakis è nato ad Atene nel 1979. Ha studiato Biologia e Farmacia all’Università di Patrasso, da cui ha ricevuto un Master in Ecologia – Gestione e protezione dell’ambiente naturale. Dirige la rivista letteraria Poein. Insegna Biologia nell’insegnamento privato. Ha pubblicato i libri di poesia La fratellanza del dolore (Dodoni, 2006), Hydrovatis (Dodoni, 2007), Silenzio autosufficiente (Endymion, 2009), Bruxistis (Sidonas, 2011), Babilonia (Poesie di amici, 2013)