Sotirios Pastakas – La strada con le spezie/ Ο δρόμος με τα μπαχαρικά

Unicamente un sospetto,

nemmanco una promessa.

Come camminare in via Euripide

con il naso carico di odori

cannella origano mentuccia basilico.

Sentore che più sapore non diviene.

Sapore da tanti passati

divenuti spezie

svilite nell’odorato.

Non più attraverso il tatto.

Accarezzare e le dita

lasciar una scia di colore,

un incarnato

di capo indiano,

il giallissimo dello zafferano

e come macinano il pepe.

Una vista guasta,

che vede solo la pozza

il bordo stradale rotto

il motorino che zigzaga

sul marciapiede,

incapace di transustanziare.

Il tuo udito che va a passeggio

come l’ultimo apparecchio stereofonico

dell’automiobile che installi,

ti metti a sentire tutte le stazioni un attimo,

impassibile,

come andando a braccetto

col mio udito

in via Euripide. In via Euripide

con gli odori delle spezie

un antico sapore di peccato

in bocca,

un tatto multicolore,

una vista guasta

e una fiducia incrollabile nel trascendente:

i Tarocchi, i caffè, gli oroscopi.

Come  camminando in via Euripide

nudo insieme a te. Solo e nudo.

Μια υποψία και μόνο,

ούτε καν υπόσχεση.

Σαν να περπατάς στην Ευριπίδου

και η μύτη σου να φορτώνει μυρωδιές

κανέλλα ρίγανη βασιλικό και δυόσμο.

Οσμή που δεν ξαναγίνεται γεύση.

Γεύση από παρελθόντα

που έγιναν μυρωδικά

κι υποβιβάστηκαν στην όσφρηση.

Όχι πλέον δια της αφής.

Να χαϊδεύεις και τα δάκτυλά σου

ν’ αφήνουν πίσω τους χρώμα,

μια επιδερμίδα

ινδιάνου αρχηγού,

το υπερκίτρινο της ζαφοράς

και πώς το τρίβουν το πιπέρι.

Μια όραση κλούβια

να βλέπει μόνο τη λακκούβα

το σπασμένο κράσπεδο

το μηχανάκι που κάνει

ζιγκ-ζαγκ στον πεζόδρομο

ανίκανη να μετουσιώσει.

Η ακοή σου να βγαίνει περίπατο

σαν το τελευταίο στερεοφωνικό

του αυτοκινήτου όταν το σετάρεις,

ν΄ ακούς όλους τους σταθμούς από λίγο,

δίχως συγκίνηση,

σαν να περπατάς αγκαζέ

με την ακοή μου

στην Ευριπίδου. Στην Ευριπίδου

με τις οσμές απ΄τα μπαχαρικά,

μια παλιά γεύση αμαρτίας

στο στόμα,

μια πολύχρωμη αφή,

μια κλούβια όραση

και μια ακράδαντη πίστη στα έκτα:

τα Ταρώ, τους καφέδες, τα ωροσκόπια.

Σαν να περπατάω στην Ευριπίδου

μαζί σου γυμνός. Γυμνός και μόνος.

Traduzione di Crescenzio Sangiglio