Chrissa Alexìu – Quattro poesie

I

δεν έχω

το κλειδί

να ανοίξω την πόρτα

έβαλα μια

φωτογραφία

δίπλα στο τίποτα

ζω

με το δόλωμα

στα μάτια

ίσως σε ονειρευτώ

απόψε πατέρα

Ι

non ho

la chiave

per aprire la porta

ho posto una

fotografia

accanto al nulla

vivo

con l’esca

negli occhi

stasera padre

forse ti sognerò

II

τα παιδιά

είχαν μπαράκι

κάτω απ΄ το βουνό

δίπλα στο ρέμα

ο μύλος του Θανάση

πηγαίναμε

ένας ένας

χωριστά

κατάδικοι

έξω το χιόνι

μιλούσε στο παράθυρο

για μια τυχαία

συνάντηση

την παρέα

που μύριζε

ρίγανη

ΙΙ

i ragazzi

tenevano un baretto

a pie’ della montagna

accanto al torrente

il mulino di Tanassi

ci andavamo

uno ad uno

alla spicciolata

reclusi

fuori la neve

discorreva con la finestra

per un incontro

casuale

la comitiva

che odorava

di origano

III

ανταμώναμε συχνά στο καφενείο

εμείς οι πέντε

Αλεξάνδρα, Ιφιγένεια, Ιωάννα

Μαρία

γύρω από ένα ξύλινο πάγκο

φρέσκιες γαρδένιες

με ένα ελαφρό μειδίαμα

στο στόμα

ούτε που ξέραμε

γιατί σφίξαμε τα χέρια

γρήγορα και στα κρυφά

μιλήσαμε

για την

μεγάλη τρύπα

η Αλεξάνδρα

χόρευε

ένα βαρύ ζεμπέκικο

πάντα στις πέντε το πρωί

δε λες κουβέντα

γιατί το σώμα

γέρνει

στα παλαμάκια

ΙΙΙ

spesso ci si incontrava al caffè

noi cinque

Alessandra, Ifigenia, Gianna

Maria

intorno ad un banco di legno

gardenie sbocciate

con un sottile sorriso

sulle labbra

senza neppur sapere

perchè ci stringemmo le mani

in fretta e di nascosto

parlammo

del

grande buco

Alessandra

ballava

un greve zebèkiko¹

sempre alle cinque del marttino

senza dir nulla

perchè il corpo

si piega

nei battimano

1) Danza tradizionale greca, senza passi definiti, lasciata alla fantasia e allo stato d’animo del danzatore.

IV

στο μπαλκόνι

κρέμεται

μια κούκλα

έξω βρέχει

χαλάει ο καιρός

στο κέντρο

στάζει μια λίμνη

στις όχθες

ξαπλωμένοι

άγνωστοι εραστές

πόσους ανθρώπους

σκότωσα

για να μπορώ

να γράψω αυτό

το ποίημα

IV

sul balcone

appesa

una bambola

fuori piove

il tempo peggiora

nel centro

un lago gòcciola

sulle rive

sdraiati

amanti sconosciuti

ma quanti ne ho

ammazzati

per poter

scrivere questa

poesia

                                                                             

Traduzione Crescenzio Sangiglio