Traduzione di Crescenzo Sangiglio
(I)
LΑ RETE
Adesso ormai sono brevi le giornate
piene d’incertezza.
L’arteria dell’amore
tanto carico luce solitaria
giace albero recisodi sangue colorando il tempo.
Guardami profondamente,
domandi morendo
saremo
sangue, radici e lacrime
alberi secolari.
ΤΟ ΔΙΧΤΥ
Τώρα πια οι μέρες είναι σύντομες
γεμάτες απορία.
Η αρτηρία της αγάπης
τόσο φορτίο μοναχικό φως
κομμένο δέντρο κείτεται
βάφοντας μ’ αίμα τον καιρό.
Κοίταξέ με βαθιά,
πεθαίνοντας αύριο
θα είμαστε
αίμα, ρίζες και δάκρυα
αιωνόβια δέντρα.
***
(II)
SIAMO UN POPOLO STRANO
Siamo un popolo strano
stirpe di meteore
polvere astrale nelle altrui mitologie
ricchezza marina della sorte
nelle sale dei musei esiliato un tempo
noi definivamo la luminosità di nessuna parte
vogatori invecchiati della storia
cerchiamo un nome per ciò che manca
il perpetuarsi di un percorso assente
per il flusso nel luogo
inatteso dove gli dèi defunti
respirano ancora.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΣ ΛΑΟΣ
Είμαστε ένας παράξενος λαός
φυλή διαττόντων
αστροσκόνη στους μύθους των άλλων
ενάλιος πλούτος της μοίρας
εξόριστος στις αίθουσες των μουσείων
ορίζαμε κάποτε τη φωτεινότητα του πουθενά
γερασμένοι κωπηλάτες της ιστορίας
γυρεύουμε ένα όνομα γι’ αυτό που λείπει
τη διαιώνιση μιας απούσας διαδρομής
για τη ροή στο απρόσμενο
τον τόπο που οι πεθαμένοι θεοί
αναπνέουν ακόμα.
***
(III)
DONDOLIO
E quando nel lontano viaggio dell’esistere
in un punto tra l’ adolescenza e l’assenso
all’incrocio delle tempeste l’angelo verrà
e ti dirà della schiuma dei flutti
non rifiutar
attraversando la toppa degli astri di conoscere
una totalità
che la verità del vento inalza
nell’insondabile azzurro del movimento.
ΛΙΚΝΙΣΜΑ
Κι όταν στης ύπαρξης το μακρινό ταξίδι
κάπου ανάμεσα στην εφηβεία και την παραδοχή
στη συμβολή των καταιγίδων έρθει ο άγγελος
και σου μιλήσει για τον αφρό των κυμάτων
μην αρνηθείς
την κλειδαρότρυπα των άστρων περνώντας να γνωρίσεις
μιαν ολότητα
που η αλήθεια του αγέρα υψώνει
στο ανεξιχνίαστο γαλάζιο της μετακίνησης.
***
(IV)
ADDIZIONI DI VUOTO
Nel cielo in alto profondamente nella terra
i sapienti di stellari errori figli
tristi per i propri ragionamenti
vagano nella gravità di ciò cui credettero.
Le biblioteche radiazioni dell’immensità
provvisorie dimore di miraggi
nuvole che rotolano
l’universo intero addizioni di vuoto
evasione caotica.
È sempre esistito il domani
sopra un cavallo
fantasticheria di una parola
nelle fessure della mente.
ΑΘΡΟΙΣΜΑ ΚΕΝΟΥ
Ψηλά στον ουρανό βαθιά στο χώμα
οι σοφοί παιδιά αστρικών λαθών
περίλυποι για τους δικούς τους λόγους
περιπλανιούνται στη βαρύτητα όσων πίστεψαν.
Οι βιβλιοθήκες ακτινοβολίες του αχανούς
προσωρινές κατοικίες αντικατοπτρισμών
σύννεφα που κυλούν
ολόκληρο το σύμπαν αθροίσματα κενού
μια άναρχη απόδραση.
Το αύριο πάντα υπήρχε
έφιππο
φαντασίωση μιας λέξης
στις ρωγμές του νου.
***
(V)
INADEMPIUTO AMORE
Quell’albero solitario in cima al crinale
amore inadempiuto
invecchia
dal vento saccheggiato dalla solitudine
non ha mai conosciuto il fruscio del bosco
nelle notti però insiste ancora
fiotto diviene chimerico monogramma
tatuaggio di sogno profondamente s’insinua
nella fine del suo orizzonte
si trasforma in un mito
si allontana in un batter d’ali
nella voce che lo chiama
mentre prima di partir il corpo
risonanze tratteggia di vibrazioni nell’aria
parabole celesti di miraggi.
ΑΝΕΠΙΔΟΤΟΣ ΕΡΩΤΑΣ
Εκείνο το μοναχικό δέντρο στην κορυφογραμμή
ανεπίδοτος έρωτας
γερνάει
λεηλατημένο απ’ τον άνεμο και την ερημιά
δεν γνώρισε ποτέ το θρόισμα του δάσους
τις νύχτες επιμένει ακόμα
γίνεται κύμα χιμαιρικό μονόγραμμα
τατουάζ ονείρου εισχωρεί βαθιά
στο τέλος του ορίζοντά του
μεταμορφώνεται σε μύθο
κι απομακρύνεται χτυπώντας τα φτερά του
στη φωνή που το καλεί
καθώς το σώμα πριν να φύγει
γράφει απόηχους δονήσεων στον αέρα
ουράνιες καμπύλες κατοπτρισμών.
***
Vassilis Faitàs, originario di Corfù, è nato a Thessaloniki(Salonicco) alla cui Università “Atistotelica” ha studiato Giurisprudenza. Oggi risiede a Plaghiari(Thessaloniki).
Opere poetiche: Poscritto per il domani (2010), Incontro con l’universo (2011), Flusso e profluvio (2014), L’alchimista del caos (2015), Al Caffè “Entropia” (2017), La lacrima di Eraclito (2018).
Ο Βασίλης Φαϊτάς,. με καταγωγή από την Κέρκυρα, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη όπου σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Σήμερα μένει στο Πλαγιάρι Θεσσαλονίκης.
Ποιητικά του έργα: Υστερόγραφο για το αύριο (2010), Συνάντηση με το σύμπαν (2011), Ρους και Ροή (2014), Ο αλχημιστής του χάους (2015), Στο Καφέ «Εντροπία» (2017), Το δάκρυ του Ηράκλειτου (2018).