a cura di Costis Papazak
in collaborazione con Exitirion
traduzioni di Maria Allo
Antologia di Poeti Greci contemporanei
secondo Sotirios Pastakas
Il mio luogo
Questo luogo
è irregolare.
Le dita non bastano
a contare gli eroi;
ma se ne possono contare migliaia
ogni momento
che annegano
sul fondo
di una soda.
Ο ΤΟΠΟΣ ΜΟΥ
Τούτος ο τόπος
είναι άνισος.
Τα δάχτυλα δεν φτάνουν
να μετρήσεις τους ήρωες ∙
μετράς όμως χιλιάδες
κάθε στιγμή
να πνίγονται
στον βυθό
μιας γκαζόζας.
Senza titolo
La lettera
con le notizie
dal sud
è caduta sull'acuta
pregiudizio
delle guardie.
Ora, le notizie che stavate cercando
di sapere
sono entrate nelle pallottole
e ci decimano.
ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ
Το γράμμα
με τις ειδήσεις
από τον Νοτιά
σκόνταψε στην αιχμηρή
εμπάθεια
των φρουρών.
Τώρα τα νέα που ήθελες
να μάθεις
μπήκαν στις σφαίρες
και λιανίζουν.
Luce profusa
Con stupore passeremo
una volta vicino
dall'odore speciale
della tenera carne
intrappolata nella stretta
bocca del cratere.
Brillanti, i vogatori
attraverseranno le nuvole
sul tallone blu
del mattino
che, come una campana
rovesciata
pende dall'alto
mentre il vento
muove le onde
e i bambini giocano
con giocattoli di plastica
avendo le mani
con le braccia incrociate
e il loro intestini
illuminati
da una abbondante
luce televisiva.
ΑΠΛΕΤΟ ΦΩΣ
Με δέος θα περάσουμε
κάποτε κοντά
από την ιδιαίτερη οσμή
της τρυφερής σάρκας
παγιδευμένης στο στενό
στόμιο τού κρατήρα.
Λάμνοντας οι κωπηλάτες
θα σχίζουν το νεφέλωμα
στη γαλάζια φτέρνα
του πρωινού
που σαν αναποδογυρισμένη
καμπάνα
κρέμεται από ψηλά
την ώρα που ο άνεμος
ξεμαλλιάζει τα κύματα
και τα παιδιά παίζουν
με παιχνίδια πλαστικά
έχοντας τα χέρια τους
σταυρωμένα χιαστί
και τα εντόσθιά τους
φωτισμένα
από ένα άπλετο
τηλεοπτικό φως.
*
Allatto il tuo pensiero
con parole volgari, ora santificate,
la tua voce rauca,
la tua saliva calda,
le narici dilatate dalla voglia.
Esco da me stesso
e affondo in te,
i nostri corpi bruciano,
tutto evapora intorno
mentre spasimando
passiamo di nascosto
dall'altra parte.
*
Βυζαίνω τη σκέψη σου
με λέξεις καθαγιασμένης χυδαιότητας ∙
η φωνή σου βραχνιάζει,
ζεματάει το σάλιο σου,
τα ρουθούνια σου ανοίγουν καυλωμένα.
Βγαίνω απ’ τον εαυτό μου
και βυθίζομαι σ’ εσένα,
τα κορμιά μας ανάβουν ενωμένα
ενώ τα πράγματα εξατμίζονται γύρω μας
καθώς με σπασμούς
περνάμε μυστικά
στην άλλη άκρη.
La tensione è costante
Chi si perde stasera nella folla
chi in se stesso è schiacciato?
Chi cerca disperatamente quell'altro
che una volta esisteva
e che non esisterà mai?
Chi tossisce sulla luna
chi nel parco innevato accanto a te?
Chi scava la sua
prigione di notte e si ritrova in un'altra al mattino?
Chi sanguina sulle rocce della sua mente?
Chi spinge gli altri ansiosamente
a vedere il nascosto, l'inviolabile?
Chi sta volando in fiamme?
Chi sta morendo di fame?
Chi tiene i bordi
della corda dove cammino?
Chi con pause detta spesso
questo testo?
Η ΕΝΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΗΣ
Ποιος χάνεται απόψε μες στο πλήθος
ποιος μες στον εαυτό του συντρίβεται;
Ποιος αναζητά απεγνωσμένα το άλλο
αυτό που κάποτε υπήρξε
αυτό που δεν θα υπάρξει ποτέ;
Ποιος βήχει στο φεγγάρι
ποιος στο χιονισμένο πάρκο δίπλα σου;
Ποιος σκάβει τις νύχτες τη φυλακή του
και το πρωί βρίσκεται σε μιαν άλλη;
Ποιος ματώνει στα βράχια του μυαλού του;
Ποιος σπρώχνει τους άλλους με αγωνία
για να δει το κρυμμένο, το απαραβίαστο;
Ποιος ίπταται φλεγόμενος;
Ποιος λιμοκτονεί;
Ποιος κρατάει τις άκρες του σχοινιού
που επάνω του βαδίζω;
Ποιος με παύσεις συχνές
υπαγορεύει τούτο το κείμενο;
Nikos Lazaris (Pireo, 1947) è un poeta, saggista e critico letterario. Ha studiato giornalismo e cinema. Ha lavorato come giornalista in giornali e riviste ateniesi e come redattore pubblicitario e direttore creativo in grandi agenzie pubblicitarie. È stato anche direttore artistico del Centro culturale del Comune di Lykovrisi e direttore della «Fondazione Takis Sinopoulos, Scuola di poesia greca moderna». Ha pubblicato sei raccolte poetiche, due raccolte di sue poesie e due volumi di testi critici e saggi, e dall’autunno del 2022 è direttore della rivista letteraria e critica “Antilogos”. È membro fondatore della Società ellenica degli scrittori e membro del “Circolo dei poeti”.
Ο Νίκος Λάζαρης (Πειραιάς, 1947) είναι ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Σπούδασε Δημοσιογραφία και Κινηματογράφο. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος σε αθηναϊκές εφημερίδες και περιοδικά και ως κειμενογράφος και δημιουργικός διευθυντής (creative director) σε μεγάλες διαφημιστικές εταιρείες. Διετέλεσε επίσης καλλιτεχνικός διευθυντής στο Πνευματικό Κέντρο τού Δήμου Λυκόβρυσης και διευθυντής στο Ίδρυμα «Τάκης Σινόπουλος, Σπουδαστήριο Νεοελληνικής Ποίησης». Έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές συλλογές, δύο συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του και δύο τόμους με κριτικά κείμενα και δοκίμια, ενώ από το φθινόπωρο τού 2022 διευθύνει το περιοδικό λογοτεχνίας και κριτικής «Αντίλογος». Είναι ιδρυτικό μέλος τής Εταιρείας Συγγραφέων και μέλος τού «Κύκλου των Ποιητών».